3. نامه ای برای سالهای دور از طرف پدر و مادر

فرزند عزيزم :
روزي كه تو مرا در دوران پيري ببيني، سعي كن صبور باشي و مرا درك كني ...
اگرمن درهنگام غذا خوردن لباسم را كثيف مي كنم، اگر نمي توانم خودم لباس هايم را بپوشم ، صبور باش.
٭وزماني را به خاطر بياور كه من ساعت ها ازعمر خود را صرف آموزش همين موارد به تو كردم.

اگردرهنگام صحبت با تو مطلبي را هزار بار تكرارمي كنم، حرفم را قطع نكن و به من گوش بده.
٭هنگامي كه تو خردسال بودي، من يك داستان را هزار بار براي تو مي خواندم تا تو به خواب بروي.

هنگامي كه مايل به حمام رفتن نيستم، مرا خجالت نده و به من غر نزن.
٭زماني را بخاطر بياور كه من براي حمام بردن تو به هزار كلك و ترفند متوسل مي شدم.

هنگامي كه ضعف مرا در استفاده از تكنولو‍‍ژي جديد مي بيني، به من فرصت فراگيري آن را بده و با لبخند تمسخر آميز به من نگاه نكن ...
٭من به تو چيزهاي زيادي آموختم ... چگونه بخوري، چگونه لباس بپوشي ... وچگونه با زندگي مواجه شوي.

هنگامي كه در زمان صحبت، موضوع بحث را از ياد مي برم، به من فرصت كافي بده كه به ياد بياورم كه در چه مورد بحث مي كرديم واگر نتوانستم به ياد  بياورم، از من عصباني نشو
٭مطمئن باش كه آن چه براي من مهم است با تو بودن و با  تو سخن گفتن است نه موضوع بحث!

اگر مايل به غذا خوردن نبودم، مرا مجبور نكن. به خوبي مي دانم كه چه  وقت بايد غذا  بخورم.
واگر روزي به تو گفتم كه نمي خواهم بيش از اين زنده باشم و دوست دارم بميرم ... عصباني نشو.
٭روزي خواهي فهميد كه من چه مي گويم!

تو نبايد از اين كه مرا در كنار خود مي بيني احساس غم، خشم و ناراحتي كني. تو بايد در كنار من باشي، مرا درك كني وياري دهي.
 همانطور كه من تو را ياري كردم كه  زندگي ات را آغاز كني مرا ياري كن در راه رفتن.
مرا با عشق و صبوري ياري ده  كه راه زندگي ام را به پايان ببرم.
من نيز، پاداش تو را با لبخند وعشقي كه همواره به تو داشته ام خواهم داد.
فرزند نازنينم از صميم قلب دوستت دارم.
 « پدر ومادر تو »